Zwycięstwo nad światem zakłócającym pokój, część 11 z 11

Wielu praktykujących, wielu joginów, wybiera samotność w wysokich górach lub lasach, a nawet w zimnych Himalajach bez domów, bez niczego. Oni radzą sobie z tym za pomocą ciepła tummo (wewnętrzny ogień) lub przez mentalną siłę woli, albo wiedzą, jak o siebie zadbać. Dla mężczyzn jest to łatwiejsze; kobietom bym tego nie polecała. To trudność. Kobiety są delikatniejsze i bardziej narażone na ryzyko.

Wiele razy wiedziałam o tym już w Indiach, jadąc sama. To było ryzykowne. Wiele razy napotkałam ryzykowne sytuacje. Na szczęście Bóg uznał, że jestem zbyt „głupia”, więc musiał się mną zająć. Byłam ślepa, głucha i tępa, zbyt zakochana w Bogu, czując za duży żal dla świata, więc polegałam tylko na wierze, by jechać samej do Indii. To wcale nie jest bezpieczne. Nie róbcie tego, proszę. A żyjąc samotnie na pustkowiu, macie tylko Boga, musicie polegać tylko na tym. Nic tak naprawdę nie jest dla was bezpieczne, nie mówiąc już o byciu w lesie samemu, zimnie i tym wszystkim.

Ja jestem bardzo mała, wątła i urodziłam się z tropikalną krwią, więc czuję się zimniej niż większość ludzi, jeśli mieszkacie w zimnym kraju, jeśli urodziliście się w zimnym kraju. Po pewnym czasie można się do tego przyzwyczaić, ale wciąż nie można ryzykować. Jest inaczej niż w domu. Podwórko jest inne niż las. Ale nie mam też wielkiego wyboru. Lubię być sama, koncentrować się, medytować, kiedy tylko mogę, żyć prościej, mieć więcej nagromadzonej mocy, robić rzeczy, wypełniać Bożą Wolę, wypełniać Bożą misję. Inaczej, też bym wolała gdzieś bezpieczniej albo iść do aśramu i tam pracować, a także widzieć was wszystkich. Ale w tej chwili program nie jest taki. Muszę robić to, co mam robić w różnym czasie. Myślę, że to tak jak ludzie pracujący w domu.

W porządku. Chciałam tylko podzielić się z wami radością zwycięstwa i chciałabym mieć więcej zwycięstw, żeby się z wami podzielić, jeśli mogę powiedzieć. Wielu rzeczy nie wolno mi mówić. A również wiele rzeczy nie dotyczy was lub abyście nie musieli się zbytnio martwić albo mieć zbyt duże nadzieje za wcześnie. Więc wybaczcie mi, że nie mogę powiedzieć wam wszystkiego, ale powiem wam wystarczająco rzeczy, które musicie wiedzieć i jak musicie postępować.

Och, w razie gdy lewe ucho jest zbyt głośne, po prostu przyciśnijcie dłoń, oddychajcie głęboko i trzymajcie ją tak głęboko, jak to możliwe, i trzymajcie ją tam, gdzie weszła, a nawet otwórzcie buzię, aby zaczerpnąć jak najwięcej powietrza, tak aby policzki nawet się wypełniły, i połóżcie dłoń, lewą dłoń, mocno na lewym uchu. Trzymajcie ją, aż będziecie musieli zrobić wydech, i wtedy puśćcie. Zróbcie to kilka razy albo nawet jeden raz.

Niepokojący hałas z lewego ucha zniknie. Teraz rozumiecie, o czym mówię. Naciskamy lewą dłoń na lewe ucho, tak aby nie słyszeć niczego z zewnątrz, tylko raczej słyszycie bum, bum, bum wewnątrz ucha. Po wydechu puszczamy dłoń, rękę. Przyciśnijcie lewą dłoń, wewnętrzną stronę dłoni, nie zewnętrzne kości ręki, ale wewnętrzną stronę dłoni, przyciśnijcie ją mocno do lewego ucha, trzymajcie ją tam z wdechem. A kiedy zrobicie wydech, puśćcie swoją dłoń. Nie będziecie już słyszeli tego przeszkadzającego hałasu. Ten przeszkadzający hałas w lewym uchu nigdy nie jest dobry. Kiedy zniknie, nie musicie już trzymać dłoni w ten sposób. Ale możecie to zrobić jeszcze kilka razy, dla pewności, a potem już tego nie róbcie. Możecie przycisnąć lewą i prawą dłoń jednocześnie, mocno do obu uszu i puścić je razem z oddechem. To właśnie przypomniałam sobie teraz, by wam powiedzieć - dla niektórych nowych osób. Zróbcie bardzo głęboki wdech i trzymajcie. Jeśli oddychacie również ustami, aby wciągnąć jak najwięcej powietrza, nawet policzki wypełnią się lub nie, i wtedy naciskacie obiema dłońmi obie strony uszu bardzo mocno i puszczacie je razem z oddechem, gdy robicie wydech. Po trzymaniu tego tak długo, i wreszcie robicie wydech, zróbcie wydech i też zwolnijcie obie dłonie, nie tylko lewą.

Ale nawet jeśli nie macie czasu robić za dużo, gdy jesteście zbyt zajęci, to usiądźcie tam i zróbcie wdech, i zakryjcie tylko lewe ucho, to również wystarczy. A wtedy prawym uchem dalej możecie używać telefon lub pisać. Czasami muszę tak robić. Jeśli jestem zbyt zajęta, używam lewej ręki by robić inne rzeczy i używam stopy by robić inne rzeczy w tym samym czasie. Albo używam jednej ręki do jedzenia łyżką, a drugą, aby dalej pracować. Super!

Od czasu do czasu oddychajcie głęboko. Pamiętajcie. A potem wyjdźcie czasem na świeże powietrze. Nie oddalajcie się za daleko i musicie być ciepło ubrani, zanim wyjdziecie z namiotu lub z ciepłego miejsca.

Jeszcze jedno, w nocy nie powinniście zostawiać włączonego grzejnika, chyba że dobrze go ustawicie, na przykład w namiocie, możecie zostawić go włączonego tylko przy zamkniętej siatce, aby powietrze mogło wchodzić do namiotu. Ale zewnętrzna strona namiotu musi być dobrze zabezpieczona nawet tylko miękką, przezroczystą plastikową płachtą lub nawet płótnem czy materiałem. To bardzo swobodne życie, ale trzeba o siebie dobrze zadbać. W nocy musicie wyłączyć grzejnik albo włączyć budzik, aby sprawdzić, czy może śpicie zbyt głęboko lub medytujecie zbyt głęboko, aby nie czuć, że w namiocie jest za gorąco lub w pokoju jest za gorąco. Nastawiacie budzik, aby się obudzić i grzejnik wyłączyć albo zmniejszyć, coś w tym rodzaju.

I zawsze musicie mieć ciepły koc i ciepłe paczuszki, bo grzejnik jest czasami za gorący i nie można go zbytnio kontrolować. Jeśli więc go wyłączycie lub ustawicie na bardzo niską temperaturę, musicie ogrzać ciało w inny sposób. Jeśli nie macie ciepłych paczuszek, to nalejcie gorącej wody do butelki, dobrze zakręćcie, owińcie ręcznikiem, małym ręcznikiem, ręcznikiem, którym wycieracie ręce - nie tym do twarzy, kwadratowym - dłuższy ręcznik może 40- centymetrów i cienki. Albo najlepiej to ścierka z kuchni, może 40, 50 cm i szerokość około 30 cm. Owijacie nim butelkę, aby nie była za gorąca. I nie kładźcie jej na skórę, połóżcie ją na zewnątrz koszuli, blisko tam, gdzie śpicie, po obu stronach lub po jednej stronie. Wystarczy ciepła woda, która utrzyma ciepło przez całą noc. A rano możecie nawet wypić tą wodę, jest jeszcze ciepła.

Tak naprawdę istnieje wiele sposobów, aby żyć, jest to tylko trochę trudniejsze niż mieć pokój. Ale jak dobrze się zorganizujecie, wasze życie będzie dobre. I czujecie wdzięczność. Ja jestem wdzięczna, że mogłam. Czasami się nie da. W niektórych sytuacjach możecie, a Bóg was chroni. Ale musimy modlić się codziennie, dziękować Bogu. A jeśli mamy szczęście, możemy żyć swobodnie, spokojnie. Tak jak kobieta, 70 lat w lesie, i inny mężczyzna, 20 lat.

A ten dżentelmen Anglik nadal prowadzi takie życie, ale w mniejszej wygodzie niż ja. On ma tylko wózek, dwukołowy wózek, nawet drewniane kółka. Ciągnie go ze sobą gdzie tylko pójdzie, tak jak ciągnie się wózek po ogrodzie. Ale ma na nim rzeczy, jakieś ubrania czy coś. A w nocy śpi pod wózkiem, z plastikową osłoną na górze, chroniąc się przed deszczem. Och, ja nie wiem, jak on żyje, tak naprawdę. Nie wiem, czy to wystarczająco bezpieczne, czy deszcz nie wlatuje do środka. Nie wygląda to na wystarczająco bezpieczne, ale domyślam się, że kiedy pada bardzo mocno, zakrywa się wszędzie. Powinien kupić sobie namiot i postawić go na wózku, albo nawet postawić tylko obok wózka. To byłoby wspaniałe.

Myślę, że na dzisiaj wystarczy gadania. Byłam podekscytowana, aby powiedzieć wam te rzeczy. Chciałam wam powiedzieć kilka dni temu, ale byłam zbyt zajęta, zbyt zajęta. Dzisiaj, odłożyłam całą pracę na później, żeby rozmawiać z wami, a teraz muszę wracać do pracy. Jest już bardzo późno w nocy, ale nadal mogę pracować. Niech Bóg nas wszystkich błogosławi, chroni i kocha na zawsze. Amen. Kocham was. Bóg was kocha. Ja was kocham.

Pobierz zdjęcie