ਵਿਸਤਾਰ
ਹੋਰ ਪੜੋ
ਸੋ, ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਪੁਛਣ ਦਾ ਬਿਲਕੁਲ ਹੌਂਸਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀ ਉਸ ਕਾਰਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤਾਲਮੇਲ ਨਹੀਂ ਰਖਦੇ। ਉਨਾਂ ਕੋਲ ਸਿਰਫ ਇਕ ਟੀਚਾ ਹੈ: "ਓਹ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਨਾਲ ਗਲ ਕਰਨ ਲਈ - ਮੇਰੇ ਰਬਾ! ਇਹ ਇਕ ਦੁਰਲਭ ਮੌਕਾ ਹੈ। ਜ਼ਰੂਰ ਹੁਣੇ ਗਲ ਕਰਨੀ ਪਵੇਗੀ ਜਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀਂ!" ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗਲ ਕਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ? ਮੈਂ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਧੰਨਵਾਦੀ ਹੋ। ਮੈਂ ਸਭ ਚੀਜ਼ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ। (...) ਤੁਹਾਡੇ ਖਿਆਲ ਵਿਚ ਇਹ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਹੈ ਇਕ ਸਤਿਗੁਰੂ ਹੋਣਾ, ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਇਕ ਉਚੀ ਕੁਰਸੀ ਉਤੇ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਹਰ ਇਕ ਅਖਾਂ ਅਡਕੇ ਦੇਖਦਾ , ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਨਿਰੰਤਰ ਤੌਰ ਤੇ ਆਪਣੇ ਕਲੰਡਰ ਨਾਲ ਗਲ ਕਰਦੇ ਹੋ। ਨਹੀਂ, ਇਹ ਉਸ ਤਰਾਂ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਉਥੇ ਪਿਛੇ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ ਜਿਨਾਂ ਬਾਰੇ ਮੈਨੂੰ ਚਿੰਤਾ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।
