ਵਿਸਤਾਰ
ਹੋਰ ਪੜੋ
ਸੋ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ ਮੇਰੇ ਲਈ ਲੁਕਣਾ। ਮੈਂ ਆਭਾ ਨਹੀਂ ਲੁਕਾ ਸਕਦੀ, ਭਾਵੇਂ ਕੁਝ ਵੀ ਮੈਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ। ਸੋ ਕਦੇ ਕਦਾਂਈ ਮੈਂ ਬਸ ਬਹੁਤ ਸਧਾਰਨ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਹਿੰਦੀ ਹਾਂ ਕਿਉਂਕਿ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਬਸ ਮੂਰਖਾਂ ਵਾਂਗ ਖੇਡਦੀ ਹਾਂ ਬਾਕੀ ਹਰ ਇਕ ਦੀ ਤਰਾਂ। ਪਰ ਕੁਝ ਲੋਕ ਮੇਰੇ ਵਲ ਬਸ ਦੇਖਦੇ ਹਨ, ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਕਹਿੰਦੇ, "ਤੁਸੀਂ ਵਖਰੇ ਹੋ!" ਮੈਂ ਕਿਹਾ, "ਕਿਵੇਂ? ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਕਪੜੇ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹੋ?" "ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹੋ! ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਹੋ!" ਮਿਸਾਲ ਵਜੋਂ। ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਬਸ ਉਸ ਤਰਾਂ ਨਾਟਕ ਕਰਨਾ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਹਿਲੇ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹਨ, ਤੁਸੀਂ ਹੋਰ ਨਾਂ ਖੇਡੋ। ਪਰ ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਬਾਹਰ ਹੋਵਾਂ, ਮੈਂ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਜਿਤਨਾ ਸਧਾਰਨ ਹੋ ਸਕੇ ਉਸ ਤਰਾਂ ਬਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।
